Onvoltooide fantasie..

Onthou jy daardie eerste keer?
Toe jy onophoudelik my in jou oë vaskeer

My hart het gebons vir die taal wat jou oë met myne praat;
Sonder woorde het jou oë als gesê en my verstom gelaat

Skaam was jy en bang was ek,
Vir dit wat ons harte van oorloop maar net by ons oë uitlek

Want sien, dis meer gekompliseerd as wat jou oë vir my wys
Dis meer as wat jy en ek wil en meer word by beide vereis

Want die lewe bly nou maar eens ‘n onvoltooide fantasie
Waar hierdie sprokiesdroom van ons nie gou gaan waar word nie…

Kaapse Platteland..

Ek is vasgevang tussen Hemel en Aarde
Want niks anders gee jou siel soveel meer waarde
Dis asof kleur en reuk my liggaam oorneem
Juis omdat daar soveel is om waar te neem

Dis onmoontlik om woorde te ontdek
Wat oor hierdie landskap wat ek sien sal kan strek
Groen en blou, eweskielik so na aan mekaar
Presies asof hulle saam op die horison die ewigheid in wil vaar

Dis vrede-kos vir die siel – hierdie Kaapse platteland
Want waar anders vind die hart geluk as tussen sonstrale, berge, wingerde en fynbos-sand?

Die [on]waarheid..

Onverwagte paaie kruis met voete wat die hart se pyn moes dra
Maar die hart is hiervan onbewus
en wil steeds die vrae van die siel vra
juis om die pyn van die hart te blus

Onvoltooide sinne vul hande wat regstaan vir ontvang
Net sodat dit kan vul – die leemte binny my
Want binne my soek ek rede vir dit waarna ek verlang
Dit waarvan my herinneringe my nie wil bevry

Ongesiene waarhede word gesoek in oë wat lankal reeds was
Miskien juis om vrede in my siel te bewaar
Maar nou het die vrede geen waarde – want die leuen druk my teen jou hart se punt vas
Dis hier waar insig ingryp en saggies vir my fluister; dis goed; dis reg; dis klaar…